พระราชดำรัส

กับเพื่อนร่วมงาน
ไม่ใช่คำว่า ทำงานร่วมกัน ...
อยู่ร่วมกันไม่น้อยกว่าวันละ ๘ ชั่วโมงทุกวัน …
ไม่เพียงแต่พูดคุยเรื่องงาน …
หากแต่ต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อกันด้วยแม้จะมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด…
สู้ปล่อยตัวให้สบาย สบาย ไม่ได้ …
พบกันถือว่ามีวาสนาต่อกัน…
อยู่ร่วมกันก็ยิ่งควรจะเข้าใจกัน …ให้อภัย … และใส่ใจซึ่งกันและกัน …
...กับหัวหน้า
บางครั้งก็เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง
เขามักจะมาต่อว่า..มากกว่ายอมรับสิ่งที่เขาให้ทำ
ก็มักจะเหมือนกับว่า ไม่รู้จักจบสิ้น
...หากลองกลับกัน
ให้เราไปอยู่ในตำแหน่งที่เขายืนอยู่
เราคงจะเข้าใจเขาได้ง่ายหน่อย … และให้อภัยเขาได้
...กับหัวหน้า …
ไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ปรับกัน
แต่จะต้องรู้จักที่จะแบ่งปัน … เรียนรู้ … และเติบโตไปด้วยกันกับลูกน้อง
...เป็นเพราะรู้จักให้ ผลตอบแทนก็กลับมามากกับลูกน้อง
ไม่ใช่เป็นความสัมพันธ์เฉพาะเบื้องบนกับเบื้องล่างเท่านั้น
ยังมีความสัมพันธ์ทางด้านหุ้นส่วนอยู่ด้วย..รู้จักเข้าใจและให้อภัยซึ่งกันและกัน
หากรู้จักยอมรับมากกว่าที่จะจับผิดให้รอยยิ้มมากกว่าสายตาอันตำหนิติเตียน
ผลตอบแทนที่ทั้งสองฝ่ายจะได้รับก็ยิ่งจะมากตามไปด้วย
...กับเพื่อน …
แค่คิดถึงกันบ้างก็ดีใจแล้ว
( พระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ )